Anatomija zgloba i šake je složena i sadrži brojne male strukture.
Magnetna rezonanca (MRI) je često idealan modalitet snimanja u proceni različitih traumatskih i patoloških stanja ovog regiona.
Ručni zglob je možda najsloženiji zglob u telu i zahvaćen je širokim spektrom poremećaja. Sastoji se od brojnih malih struktura sa složenim morfologijama i anatomskim varijacijama, što dijagnostičko snimanje čini izazovnim.
Magnetna rezonanca (MRI) ima visoku prostornu i kontrastnu rezoluciju i može da karakteriše kost i meko tkivo bez korišćenja jonizujućeg zračenja, što ga čini idealnim modalitetom snimanja za procenu patoloških stanja koja utiču na zglobove.
Najčešće indikacije za snimanje magnetnom rezonancom su sledeće:
– otkrivanje rendgenski okultnih povreda kostiju,
– procena trouglastog fibrohrskavičnog kompleksa (TFCC) i unutrašnjih ligamenata ručnog zgloba,
– kidanje ligamenata prstiju i fleksora i ekstenzora,
– povrede tetiva
Pored toga, MRI je od velike pomoći u karakterizaciji opipljivih abnormalnosti, kao što su gangliona ciste, mase mekog tkiva i koštane izrasline, kao i za procenu uzroka perifernih neuropatija srednjeg i ulnarnog nerava unutar ručnog zgloba i šake.
Tehnike snimanja magnetnom rezonancom
MRI šake i ručnog zgloba zahteva optimizaciju parametara snimanja, uključujući malo vidno polje (često 8 cm za zglob), debljinu preseka (često 3-4 mm), širinu trake, vreme ponavljanja (TR) i vreme eha (TE) , u što kraćem vremenu kako bi se izbegla nelagodnost i umor pacijenta.
MRI cele šake je relativno ređi jer veće vidno polje može da smanji prostornu rezoluciju i ometa sposobnost otkrivanja unutrašnjeg poremećaja. Najčešća indikacija za snimanje cele šake je inflamatorni artritis.
MRI većeg vidnog polja cele šake se takođe može koristiti za procenu stanja koja mogu uticati i na šaku i na zglob, kao što je sumnja na infekciju i za procenu malih stabilizujućih struktura, kao što su kolateralni ligamenti ili tetiva remenice.
Zaključak
MRI pruža izuzetan kontrast i prostornu rezoluciju kako bi omogućio tačnu, neinvazivnu procenu svih mišićno-skeletnih tkiva zgloba i šake. Da bi se generisale dijagnostičke slike u razumnom vremenu, pozicioniranje pacijenta, izbor skenera i kalema, kao i MRI parametri moraju biti optimizovani, a snimanje treba da bude prilagođeno tako da najbolje odgovori na kliničko pitanje.